Al heel jong was Suzanne Binnemans onder de indruk van de schetsen en schilderijen die haar vader (Frans Kennes) maakte. Op zijn veertiende ging hij op leercontract bij een steenkapper. Vader was meester in het figuurkappen in steen; of vele kerkhoven zijn werken van hem te bekijken, alle anoniem…

Hij bleef kunstacademie volgen  ‘omdat het tekenen en beeldhouwen in zijn vingers en in zijn hele wezen zat’ aldus dochter Suzanne.
Ook Suzanne volgde lessen aan de kunstacademie als jong meisje, maar ze leerde meer van haar vaders vloeiende bewegingen over het papier, meer van zijn drang tot scheppen. Die drang tot creativiteit is haar altijd bijgebleven.

In de jaren ’80 exposeerde Suzanne Binnemans veelvuldig, vaak met ietwat impressionistische schilderijen in acryl. Toen ze in 1988 begon te publiceren, koos ze resoluut voor het schrijven. Het grafische kreeg vanaf toen een andere plaats.

‘Vooral sinds 1990 verminderde mijn drang tot schilderen en tekenen; als ontwerper ben ik tenslotte altijd bezig met het beeld, het geeft me voldoening, er gaat per dag zeker genoeg aandacht naar het beeld. Als ik na m’n werk nog iets wil maken, dan liever iets met taal. Tenslotte voel ik me veel meer schrijfster dan grafisch kunstenaar’ aldus Binnemans.

Pas in 2008, toen hoofdredacteur François Vermeulen haar vroeg om mee te werken aan zijn e-zine Stroom, begon ze weer te schilderen. Het resultaat kunt u HIER zien.