‘Met haar nieuwe roman Prooi bewijst ze tot de beste auteurs van Vlaanderen te horen.’'Prooi is de ultieme roman als het gaat om het machtsspel binnen relaties. Wat mensen elkaar toestaan te doen en ook wat ze zichzelf daarbij aan willen doen. Met de ware hand van de meester beschrijft Suzanne Binnemans de denkwereld van een man die al met een been in het graf staat en toch nog zijn sporen wil nalaten. Juist die krampachtigheid van hem, naast die meedogenloze houding naar zijn ‘prooi’ Eva toe, maakt het lezen van deze roman tot een belevenis. De lezer wordt steeds weer gedwongen tot een nieuw standpunt. Net als het verhaal is ook de taal nietsontziend. In glashelder proza wordt alles gezegd en alles beschreven. Ook dat wat wij normaliter alleen denken. Suzanne Binnemans bewijst met deze roman een auteur van internationale allure te zijn. Je zou haast zeggen: te groot voor Lier.'Ezra de Haan, Literatuurplein


‘Het centrale thema in jouw boeken is, denk ik toch, de intermenselijke relaties. Gedachten, gevoelens, soms beklemmend, doorzicht in menselijk handelen en mishandelen, worden in hapjes geserveerd, maar vallen uiteindelijk allemaal in het grotere geheel netjes op hun plaats. Je besteedt met andere woorden erg veel aandacht aan de opbouw van je romans!’

'Heel vaak zijn jouw observaties heel scherp!'


Frank Stappaerts, interview voor Het Vrije Woord, Radio 1


‘Binnemans stelt de lens scherp: niet de liefde, niet de seks interesseert haar, maar het machtsspel. Verlaat mij niet, ik heb je nodig: de onderworpene. Ik wil jou hebben, want binnenkort verlies ik alles aan de dood: de zogenaamde meester. Die laatste is duidelijk de meest intrigerende figuur; hij krijgt dan ook het alleenrecht op de vertelstem.’


Mark Cloostermans, De Standaard der Letteren



‘Het interessante aan dit boek is dat SB uitermate consequent helder schrijft over de in mistsluiers gehulde amoureuze aantrekkingskracht.  Ik prijs de durf die ze heeft getoond om in de gevoels- en gedachtewereld van een tachtigjarige man te kruipen. Ze tekent haarfijn de strategie van de man uit: nl. de vrouw in een ondergeschikte positie brengen om een welbepaald doel te bereiken.’

‘U zult er versteld van staan dat een vrij banaal gegeven zoals een verliefdheid toch nog zo kan boeien in een roman.   En voor alle duidelijkheid, dat heeft niets te maken met Schopenhauer maar wel met Suzanne Binnemans.’

Yves van Durme (ex-Klara) bij de inleiding


'Suzanne Binnemans schrijft in een directe taal en houdt zich ver van geëxperimenteer. Een woord en een zin hebben voor haar een betekenis. Duidelijk en wel omlijnd.(…) Ondertussen vonden haar nieuwe boeken hun weg naar een kring van liefhebbers voor wie een roman meer moet zijn dan alleen een vlot verhaal.'Leo van der Linden, Nieuwsblad


'U kan best een Sean Connery of een Alain Delon voor ogen houden, want de man op leeftijd is een man van de wereld. Het boek opent prachtig: "Als ieder mens het vermogen zou hebben de bedoelingen van de ander scherp en juist aan te voelen, de situatie ogenblikkelijk helder te doorzien, begon iedere relatie goed. Of kwam ze helemaal niet tot stand."

Binnemans slaagt er in om de aandacht van de lezer van begin tot einde vast te houden door de structuur van het verhaal, het gedetailleerd beschrijven van de denkwereld van de hoofdpersoon, zijn intriges, manupilaties, onzekerheden en angsten, (...)'

'Prooi gaat over emoties, gebrek aan communicatie en een relatieconflict, is vlot geschreven, getuigt van intelligentie, doorzicht en diepgang en kan de aanleiding zijn tot een geanimeerd gesprek.'

'Misschien vind ik het niet leuk dat de auteur haar weg zo goed weet te vinden in dat mannenhoofd en voel ik me als man wel aangesproken. Vooral in die paar passages waarin het hoofdpersonage niet in de ik-vorm spreekt maar veralgemeent: "Macht is het enige wat mannen recht houdt, wat hun de kracht geeft te leven, het enige middel om hun warrige leven onder controle te houden, om alles te beheersen" (p.112).'


François Vermeulen, Schoon Schip


'Suzanne Binnemans gebruikt een loepzuivere taal.

'ik raad iedereen aan, om de winter knus te beëindigen, dit boekje op de nachttafel te leggen en zich te laten bekoren door de vertelkunst van deze te weinig gekende vlaamse schrijfster.'

'Misschien blijf je zitten met gevoelens van vervreemding en verwarring, zó intrigerend is deze roman van Suzanne Binnemans'

Nicole Van Overstraeten, dichteres-recensente