Suzanne Binnemans begon als jong meisje met het schrijven van gedichten.

Hoewel zij nu vooral bekend is als romancière bleef ze tegelijk altijd trouw aan haar eerste liefde: de poëzie.

Haar gedichten werden veelvuldig gepubliceerd in literaire tijdschriften en bloemlezingen.

In de bundel 'Een veld van verwilderde rozen', een eerbetoon aan de Vlaamse kunstschilder en graficus Willie Cools (1931-2011), werden twee van haar gedichten opgenomen. Tal van andere dichters werkten mee aan dit project.

Deze bundel (publicatiedatum november 2011) is een uitgave van Demer Uitgeverij. Meer info op: Dit e-mailadres wordt beveiligd tegen spambots. JavaScript dient ingeschakeld te zijn om het te bekijken.


 

omwille van het bloed

Voorjaar 2013 verscheen haar bundel 'Omwille van het bloed' bij Uitgeverij In de Knipscheer (Haarlem, Nederland).

Enkele gedichten uit deze bundel werden eerder al genomineerd voor de Poëzieprijs van Halle.

Uit het juryverslag:

‘Omwille van het bloed is een gevoelige, kwetsbare cyclus gedichten over tekortkomingen en vooral over de mislukte relatie tussen de drie hoofdpersonages van een normaal gezin. Het zijn gedichten als beheerste bijschriften bij foto’s van een afgebroken huwelijksleven, herinneringen die de dichteres blijven kwellen en achtervolgen.’

Binnemans bleef de gedichten rond dit thema echter jarenlang herwerken en bijschaven om taal, vorm en inhoud zo goed mogelijk op mekaar af te stemmen, zodat de emotie nog sterker werd.

‘Belangrijker dan de waarheid is, blijkt de liefde. Dat klinkt zoet, maar deze dichtbundel is allesbehalve zoet. Omwille van het bloed is glashelder en bloedeerlijk geschreven. Suzanne Binnemans is een auteur waar je, of ze nu proza of poëzie schrijft, niet omheen kunt.’ (Ezra de Haan, Literatuurplein)

Uit de cyclus ‘Belofte en schuld’:

het was een foto
die jou weer levend maakte
in het zonlicht van een prille zomer

je schildert de gevel van het huis
waarin we samen dagen deelden
in tijden die beter bleken

het kleine meisje kijkt verwonderd 
naar de ladder tegen het huis 
de driewieler is haar vriend

wat voor mij niet kon 
verzon jij keer op keer 
en telkens huilde ik vanbinnen